چهارگان گروه چهارنفرهای است که با هدف تجربهی چهارنوازیِ زهی ایرانی در بهار سال 1386 برای اجرای آثاری که برای این ترکیب از سازها تصنیف میشوند تشکیل شده است. ترکیب سازهای این گروه: دو کمانچه، قیچکآلتو و قیچکبم ظاهراً در همان بدو امر – دست کم از نظر منطقه و گسترهی صوتی – شباهت با نمونهی غربیِ آن (کوارتت کلاسیک) را به ذهن متبادر میکند که البته پر بیراه نیست اما بدیهی است ویژگیهای مختص این چهار ساز زهی-کمانهایِ ایرانی، از جمله رنگ صوتی، برخی تکنیکهای اجرایی و موارد متعدد دیگر، همگی دلایل روشنی هستند که این را از آن متمایز میکنند. اولین تجربههای همنوازی سازهای زهیِ ایرانی -بدون حضور سازهای مضرابی- به سالها پیش از این باز میگردد و در واقع نوازندهی برجستهی کمانچه اردشیر کامکار اولین موسیقیدانی است که از ترکیب مستقل سازهای زهی-کمانهای ایرانی (در شکلهای مختلف آن، از دو تا هشت ساز زهی و بدون استفاده از سازهای مضرابی) آثاری بدیع، خلق، اجرا و منتشر کرده است.
قطعاتی که در این مجموعه گرد هم آمدهاند لزوماً ارتباطی با یکدیگر ندارند و آهنگسازان مختلف هر یک قطعات را به طور مجزا و در مقاطع زمانی مختلف برای چهارگان زهیِ ایرانی تصنیف کردهاند.
چهارگان ۱
کوارتت زهی ایرانی
مجموعه قطعات
آهنگسازان: شریف لطفی، اردشیر کامکار، سعید هنرمند، علی صمدپور، ایمان وزیری، حامد افشاری.
ناشر: موسسهی فرهنگی هنریِ ماهور
تاریخ انتشار: 1395
کوارتت زهی ایرانی چهارگان:
احسان ذبیحی فر: کمانچه ۱
کیخسرو مختاری: کمانچه ۲
شیما شاه محمدی: قیچکآلتو
حامدافشاری: قیچکبم
و
حمید قنبری: تمبک
(نوازندهی میهمان در قطعهی افشاری)
و
بیتا قاسمی: قیچکبم
(در قطعهی نوا)
ضبط:
سمیه حبیبیان
آرمین کارباف و مهرناز محبتی (قطعهی آشفتگی)
کیکاووس مختاری (قطعهی نوا)
میکس و تهیهی نسخهی نهایی: حامی حقیقی