پرداختن به مقولة اندام نوازندگان و فیزیولوژی نوازندگی در تمام دوران، به صورت توصیه‌های کلی توسط مدرسین وجود داشته است، اما نگاه تحلیلی و مستقل به این مقوله در اروپا و آمریکای شمالی سابقة نزدیک به نیم قرنی دارد. سبک زندگی کم‌تحرک امروزه، تغذیة نامناسب و فشارها و استر‌‌س‌های نا‌خواسته و مخرب محیطی که بسیار بیش از گذشته است، باعث مستعدتر شدن نوازندگان نسبت به آسیب‌دیدگی شده و از طرف دیگر گزارش‌ها و اطلاعات از افرادی که به علت نا‌آگاهی و رفتار ناصحیح، دوران افسردگی و ناامیدی را گذرانده و یا آسیب‌دیدگی آن‌ها منجر به توقف موقت یا دائم نوازندگی آن‌ها شده است، ضرورت پرداختن به این مقوله را هر چه بیشتر مشخص می‌کند. در ایران هم با تأسیس دانشکدۀ موسیقی و بیشتر شدن تعداد نوازندگان خلأ منابع و نیاز به اطلاعات معتبر کاملا‌ً مشهود است.